LECZENIE WIĘZADŁA KRZYŻOWEGO PRZEDNIEGO METODĄ INTERNAL BRACING
W odróżnieniu od tradycyjnej rekonstrukcji więzadła krzyżowego przedniego operacja metodą internal bracing nie wymaga pobierania przeszczepu, gdyż jej celem jest uratowanie więzadła pacjenta.
Korzyści metody internal bracing:
- zachowanie własnego więzadła i występujących w nim receptorów czucia głębokiego (propriocepcji), które odpowiadają za dostarczanie mózgowi informacji o ułożeniu naszych kończyn bez patrzenia na nie, co jest kluczowe dla właściwej koordynacji ruchowej i stabilizacji stawu kolanowego
- znacznie mniejsza ingerencja w staw kolanowy w porównaniu do tradycyjnej operacji rekonstrukcji więzadła za pomocą przeszczepu
- brak dolegliwości związanych z pobieraniem przeszczepu (w przypadku tradycyjnej rekonstrukcji, chirurg musi pobrać ścięgno, które zastąpi uszkodzone więzadło)
- zdecydowanie mniejsze dolegliwości bólowe niż w przypadku tradycyjnej operacji rekonstrukcji więzadła
- szybszy powrót do normalnej aktywności oraz do sportu
Podszycie więzadła metodą Internal Bracing stosuje się, gdy jest dobrze zachowany kikut więzadła i do uszkodzenia doszło w okolicy przyczepu więzadła do kości udowej (najczęściej więzadło krzyżowe przednie uszkadza się w miejscu przyczepu udowego). Optymalne jest przeprowadzenie zabiegu w 3-8 tygodniu po urazie.
Zabieg operacyjny polega na podszyciu uszkodzonego więzadła do miejsca jego przyczepu na kości udowej oraz wzmocnieniu go syntetyczną taśmą, która zastępuje więzadło do momentu jego wygojenia. Można to porównać do wewnętrznego „gipsu” podpierającego więzadło. Uszkodzone więzadło wzmocnione taśmą i przytrzymywane przez nitki przyczepia się od góry do kości za pomocą specjalnego guzika. Na dole taśma wzmacniająca więzadło mocowana jest za pomocą kotwicy.
W przypadku gdy uszkodzeniu więzadła krzyżowego przedniego towarzyszą inne uszkodzenia wymagające naprawy, wykonuje się je w ramach tej samej operacji. Są to np.: uszkodzenie łąkotki, wymagające jej usunięcia lub szycia oraz uszkodzenie więzadła pobocznego piszczelowego III stopnia. Więzadło poboczne piszczelowe może być zerwane w trzech miejscach: przy przyczepie udowym, przy przyczepie piszczelowym lub centralnie. W przypadku uszkodzeniu więzadła pobocznego przy przyczepie udowym lub piszczelowym przyczepia się go za pomocą specjalnych kotwic, natomiast w przypadku rozerwania centralnego więzadło zostaje zszyte. Przeszczep tego więzadła stosowany jest niezwykle rzadko i raczej nie przy świeżych uszkodzeniach.
Chirurg w trakcie operacji podejmuje decyzję czy konieczne będzie założenie drenu do rany pooperacyjnej. Mniej więcej połowa pacjentów wymaga założenia drenu.
Orientacyjny czas zabiegu: około 1 godziny
Typ znieczulenia: znieczulenie podpajęczynówkowe. Jeżeli pacjent nie chce pamiętać zabiegu otrzyma leki nasenne. Jeśli pacjent nie wyraża zgody na znieczulenie podpajęczynówkowe lub, gdy istnieją przeciwwskazania medyczne do zastosowania tego typu znieczulenia, wykonuje się znieczulenie ogólne.
Pobyt w szpitalu: pacjent przychodzi do szpitala w dniu zabiegu. Wszystkie badania oraz konsultacja anestezjologiczna wykonywane są wcześniej. Następnego dnia po operacji, jeśli nie ma żadnych powikłań pacjent jest wypisywany do domu z instruktażem rehabilitacji.
Więcej informacji na temat świeżych uszkodzeń więzadła krzyżowego przedniego, w tym objawów, diagnostyki oraz sposobów jego leczenia znajduje się tutaj